Travel to Bukoba

Na 3 weekjes Dar, time for the final desination: Bukoba on the Lake Victoria. Misschien maar best ook, want straks wil ik niet meer weg uit Dar es Salaam ;-).

t'Is met een klein hartje, dat wel, want wat wordt Bukoba? Er al zoveel over gevraagd hier maar eigenlijk kan ik me er geen beeld van vormen. Een groot dorp? Een kleine stad? Vergeten gat of actief leven? Wat valt er te doen, te beleven? Hoe zijn mijn toekomstige collega's? Zijn er andere muzungu in de buurt? Zal het werk mijn ding zijn? Ga ik 'de rust' van het platte land aankunnen? Hoe gemakkelijk geraak ik in steden rondom (dat zijn dan Kampala - Uganda, Kigali - Rwanda en Mwanza - Tanzania) ? Wat brengt de 'bananenwereld'?

Als ik de mensen in Dar vraag 'how is Bukoba?', dan krijg ik altijd onmidddelijk het veelbelovende antwoord 'Very nice!'..
'And why?' .. 'Lots of bananas'.. 'good weather'.. 'green'.. 'very quiet'..
Ok, nu moet je wel weten dat het er in hartje Dar niet aan landbouw gedaan wordt, het stikkend heet wordt in de 'zomer' (tot 45 graden) en het er allesbehalve rustig is. Dus, ja, die antwoorden waren te verwachten van mensen die in Dar wonen!

So, I guess.. We'll see!

Freddy de BTC driver brengt me naar de luchthaven van Dar. 60 kg bagage mee, daar waar ik er met de nationale luchtvaartmaatschapijen maar 20 mag meenemen. De omweg langs de ATM machine was dus wel duidelijk nodig.

Op de luchthaven in Dar er nog een kwart kilootje bijgekocht, 'Out of Africa'. Karen Blixens' eerste paginas geven zin om de bush in te trekken..


Vlucht nummer 1: Dar es Salaam - Mwanza,

De staart is spreekt,

In Mwanza aangekomen, wacht het volgend vliegtuigje op me. In alle rush bagage afgeladen en terug ingeladen. (Onder: de 'mega' rolband: Mwanza is de 2e grootste stad van het land!). Het platteland komt dichter, dat is duidelijk!

Vliegtuigje nummer 2,

En mijn zitje? Dat is naast de piloot!!!!! COPILOTEN OVER DE BUSH! DIT IS LEVEN!

Mijn 10 passagiers achter me ;-)

Een charmante, oudere piloot naast me.

'What do I have to do if you have a hartstroke?'.. 'Well, that will happen tomorrow'.. 'Ok'..

Ik wil leren vliegen!

En net in zo'n minivliegtuigje, waar je tenminste voelt en hoort dat je vliegt! Ok, na wat uitleg komt het voornamelijk op automatische piloot neer, maar dan nog!

De snelheid- , hoogte en drukmeters, daar geraak ik nog wijs uit. Maar al die andere meters en knopjes zijn indrukwekkend. En doet de piloot nog charmanter lijken ;-). Hieronder onze vluchtroute: we varen voornamelijk over het meer, maar we moeten langs de kust blijven vliegen, wat eilandjes en boten in het vizier brengt op die enorme watermassa onder ons.

We naderen land, de bananenvelden in het vizier. En dan een grote bocht over de Kagera, dit lijkt wel paradijs op aarde..

En dan, city of Bukoba,

Op naar de landingsbaan,

Almost..

Airport Bukoba passing,

SAFE! En ja, niet in de zee gedonderd voor ons :-)

De piloot keert terug naar Mwanza, mij wachten mijn collega's me op in m'n nieuwe stad.. Bye!

Eerste weken Dar es Salaam, part 2

Tweede weekend Dar es Salaam, tijd voor marktjes!

Samen met Soline en Gauthier naar de vismarkt. t'Is al late voormiddag dus we zijn te laat om de boten te zien toekomen, maar de markt is nog volop aan de gang.



Eerst naar de plaats waar boten toekomen met de vis,

Net daarnaast wordt de vis schoongemaakt, met de hand op de rotsen of met een mes. Een ''messenscherper'' maakt dus ook onderdeel uit van de markt, zei het op een wel erg sportieve wijze (foto onder);

Ietsje verder is er dan de 'veiling' (dat is toch wat ik ervan maak). Mannen verkopen de vis, vrouwen bieden op; heel frappant dat onderscheid in taken.
Het gaat er allemaal heel gemoedelijk aan toe, geen geroep, geen gedrum. Mijn zakcameraatje probeer ik hier ook zo onopvallend mogelijk te gebruiken, want ik weet eigenlijk -nog- niet hoe men hier staat tegenover gefotografeerd te worden. En daarenboven is het visserswereldje duidelijk een islamitisch, aan de zowel mannelijke als vrouwelijke hoofddoeken te zien. En islam en afbeeldingen, die gaan niet samen..


En kleuren, kleuren!!! Africa.. Europeanen hebben er toch een saai kleurenpallet tegenover.

Zin in een inktvis'je'? Vers van de zee?

Wat een rijkdom op deze markt: inktvis, grote en kleine garnalen, (levende kreeften), red & white snapper, sol (platvis?), barracudia.. mmmmm.

Nog ietsje verder krijg ik het al helemaal op mijn heupen dat ik mijn goeie camera niet meeheb! Overal dampende oliepannen waarin ze (mannen) kleine crevetjes koken/frituren. Wat een innemende geur, innemende damp, hitte, impressionant plaatsje.

Net ernaast staan aan de ene kant olieverkopers, aan de andere kant houtverkopers om te kopen. De hele keten bij elkaar dus.

En daar nog es achter, een andere 'plot' waar kleine visjes worden gedroogd in de zon. Deze dienen voor de kippen (als ik 'kuku' toch goed verstaan heb). Hier moet ik een fotoreportage van maken!

Plan is dan om een vis te kopen op de markt en hem s'avonds zelf klaar te maken.

Na lang onderhandelen kiezen we er een 'sol' uit. We krijgen heel wat te horen dat ie 'supervers is', 'lekker is', 'goedkoop is', etc etc. We kiezen dus onze vis en vragen of ze hem willen klaarmaken (villen). Dus ja, daar verdwijnt het 'hulpjongetje' met onze vis om hem te villen. Komt ie terug met een ietwat roze vis, big smile on his face. 'Kazi nzuri' ('goed werk', lett.) roep ik hem nog toe.

Blijkt thuis, na wat logisch denkwerk en internet bij de hand, dat dit helemaal geen sol is, dan wel de red snapper! Ok, ook lekker, maar toch, ze hadden ons goed liggen!

Soline (die haar eerste kindje binnenkort verwacht) improviseert met de vis, de cassava (of was het maniok? niemand die het wist) en heeerlijke tomatensaus: smaakvolle tomaten, wat look, kruiden en uien en heeeeeel lang laten sudderen, is de simpele maar overheerlijke boodschap.

s'Avonds dan uitgenodigd op een feestje bij Hollanders/Brazilianen. Prachtlocatie op een rooftop van een hotel, temidden de baai. Nu nog de danspasjes aanleren :-)!

Zondag dan luigelekkerd met de cursus Swahili op het strand van de jachtclub. Het zeil van Toms' boot is gescheurd.. dus gedaan met zeilen for now :-( :-( .

De derde en laatste week Swahililessen gaat in. De dag is hier over voor je het weet: s'morgens vroeg op voor Swahililes, dan lekkere vis/kip als lunch en hop naar t'werk waar ik eigenlijk nauwelijks in de dossiers ben geraakt: er komt wel altijd iemand over de vloer en zo maak ik er 'babbel'-namiddagjes van ;-). s'Avonds dan nog es gaan zwemmen, gaan lopen en/of op restaurant en ya.

Onder: Swahililessen met zicht op zee (t'was de zee of de studenten met deze camera).

Eileen, één van de vijf 'medestudentes' nodigt ons uit for lunch bij haar thuis. En wat een huis!!! Een villa aan de zee, met zwembad, met terras aan de zee zelf, overal bloemen.. haar man werkt voor de wereldbank, goeie werkgever, da's duidelijk.

Ieder maakte iets klaar, en het buffet dat daaruit sproot was waarschijnlijk het beste dat ik hier de komende maanden zal eten.

Onder de groep vrouwen met wie ik de laatste 3 weken les had, en Benjamin, onze sympathieke 'mwalimu' (leraar) die maar al te goed weet welke onderwerpen aan te kaarten met 'expatvrouwen'. Het vocabularium Swahili concentreerde zich voornamelijk rond eten, koken en shoppen ;-).

De laatste dag krijgen we dan allemaal een 'diploma' Swahili.. hum.

In een dikke week verjaar ik en wil toch wel een feestje! En, het is mijn laatste weekend/vrijdagavond hier. Dus, gewoon, verjaardag een beetje vervroegd en iedereen uitgenodigd die ik hier ken om er eentje te gaan drinken in de Thai village.

Was super! Zelfs mijn Tanzaniaanse/Keniaanse/Burundese collega's waren van de partij!

Sweet twenty-seven? Yes!

Zaterdag opnieuw naar de marktjes. Niet dat ik veel kan kopen (moet nog met dezelfde kg bagage naar Bukoba), wel om te kijken en ideetjes op te doen.

Tinga tinga is een typische schilderstijl (olie op doek); je hebt er straatjes vol van. De schilders zijn geen echte 'artiesten' want de schilderijen zijn eerder kopieën maar het blijft mooi.

Drukke tekeningen, drukke kleuren, maar als je ze een goed plaatsje geeft kan dat wel passen.

s'Avonds dan fototoestel thuisgelaten, en een dansavondje in de 'Q-bar' in Brits gezelschap (vrienden van Michelle). Als je de hoeren en de oude mannen er weg denkt, de schotjes eraan toevoegd kom je aan een goeie dansparty!

Zondag dan vroeg op en naar de beach met Tom, Soline en Gauthier: Casa beach, zo'n 2 uurtjes rijden van Dar. Lezen op de beach, eten op de ''boot'' (onder), zwempjes in de zee.. ik durf mijn blog nog niet doorsturen naar de BTC Brussel ;-).

En naar de late namiddag komen de golven helemaal opzetten! Wie is wie hier op de foto?

Met de avondzon terug naar Dar..

Eerste weken Dar Es Salaam

De planning is dus dat ik een 3tal weken in Dar es Salaam verblijf om intensief les Kishwahili te volgen en me in te werken in de dossiers van het project.

Maandagmorgen, 2 augustus, om 8u smorgens in de les Swahili verwacht! De avond ervoor laat geland en dus die eerste les nog in gedachten ergens halverwege België - Tanzania.
Samen met 6 'muzungu' (blanke) vrouwen er meteen ingevlogen. We krijgen les van een sympathieke kerel op een prachtlocatie met zicht op zee in hartje expatwijk Dar es Salaam (foto volgt) , 4 uur per dag. Is meteen leuke ambiance en Swahili valt -tot hiertoe- best mee. Meteen ook in contact met vrouwen die hier al een tijdje zijn en dus leuke restaurantjes, shops, uitstapjes kunnen tippen :-).

De andere helft van de werkdag speelt zich af op de representatie van de BTC (zie fotos onder), waar ik administratieve/logistieke zaken regel en me inwerk in de dossiers van het project. Daar leer ik de andere collega's kennen: Tanzanianen, Canadees, Duitse, Keniaan, Burundees, Belgen, vanalles wat. In elk geval een warme ontvangst gehad!

En iemand groeten, dat duurt hier minstens 15-30 minuten: Habira yako? Habari watoto? Habari nymbani? etc. (hoe gaat het vandaag? met de kinderen? met het huis?). Elke dag opnieuw. Gewoon binnenstappen en beginnen werken is hier niet aan de orde!


Het leven speelt zich hier voornamelijk af in de expatbuurt. La dolce vita.
Al vlug leer ik hier de andere belgen kennen, is klein wereldje blijkbaar. Daarenboven kent papa hier wat volk dus meteen geïntroduceerd.
In elk geval een goeie tussenperiode tussen het werk in België en het werk op het terrein binnenkort. En tergelijkertijd leer ik mensen kennen bij wie ik altijd wel terecht zal kunnen.

Quasi elke dag 2 keer op restaurant! En lekkere restaurants: de Libanees, de Indiër, de Italiaan, de cocktailbar op een rooftop van Dar es Salaam, ik profiteer er nog ten volle van vooraleer ik de bananenmeals tegemoet ga in Bukoba. Mijn eerste foto's zijn allemaal resto-fotos, jawel ;-).

Restaurant over de middag..


Pintje na het werk aan de zee..



Sjieke restaurants s'avonds.. (Kevin, een andere junior hier is een echte restaurantganger upper class, dus de eerste avonden in stijlvolle settings doorgebracht).




Op onderstaande foto de Belgen die nu op de BTC representatie werken (vlnr):
Jean-Yves (technical assistant ir in water project), mijn vader (op monitoring missie van aids/HIV project in scholen), Vincent (Chef BTC Tanzania), Kevin (junior communicatie op de delegatie), Gauthier (budget support officer) en zijn vrouw Soline (ook beide net geland), en Els, de vriendin van Kevin.


En ikzelf.


Mijn eerste weekend dan eerst es heeeeel lang uitgeslapen! Was nodig! De rush voor het vertrek en de eerste introductieweek hier hadden niet veel tijd gelaten om es uit te blazen.
Papa zit voor het werk in Arusha (Kilimanjaro) en ook ik heb zin om een stukje 'Tanzanian' life te proeven. Met de daladala (bus) dus richting t'stad. De camera thuisgelaten want wil eerst es kijken hoe veilig het hier is (blijkbaar wordt je hier heel vlug bestolen).
Nog maar uitgestapt en 'artiest nummer 1' komt op me toegestapt: 'Hello, how are you', 'would you like to look to my paintings', etc etc. En zo komt af en toe een man naast me lopen maar gelukkig slaag ik erin om telkens na 10 minuutjes alleen verder te stappen. Ok, dit wordt vermoeiend.

Dar es Salaam lijkt me een gemoedelijke stad, eigenlijk niet zoveel te beleven op het eerste zicht. Druk verkeer dat wel, maar alles gaat er op het gemak aan toe. Overal is men aan het bouwen, de stad heeft de laatste jaren blijkbaar een serieuze verandering ondergaan en het stopt duidelijk niet. Ook heel veel Indiërs (!) in het straatbeeld en Indische shops/restaurants/winkels. En ook de Chinezen hebben duidelijk hun weg naar Tanzania gevonden.
Ik stroll around hartje Dar es Salaam, probeer mijn eerste woordjes Kishwahili uit maar na een paar uurtjes heb ik het eigenlijk gezien. S'avonds, jawel, opnieuw op restaurant :-).

Zondag leer ik Tom kennen. Die woont hier al 16 jaar (als kind met zijn ouders, sinds kort werkend in een hospitaal voor gehandicapten). Blijkbaar woonde hij als kind in Butare terwijl wij in Kigali woonden, opnieuw, kleine wereld!
Ie neemt me mee naar de jachtclub (foto onder) op de expat-peninsula. Meteen de catamaran op met echt goeie wind in de zeilen! Bijna gekapseisd, was echt super!



Een pintje na het zeilen met zicht op de boten.. que mas quiere



De tweede week is pa terug in Dar es Salaam, skip ik een les Swahili en ga ik es mee met hem op het terrein. In t'kort: hij is 10 dagen op monitoring missie voor een aids/HIV project. Doel van dat project is het integreren van de aidsproblematiek in het lager onderwijs (! meisjes/jongens van 7-15 jaar, pubertijd begint hier vroeger).

Aids is echt een groot probleem in Tanzania. Volgens mijn reisgids: "Official figures indicate that around 1.6 million people in Tanzania are living with aids/HIV (the real figure may be much higher)". Als je weet dat Tanzania 40 millioen inwoners telt.. 1/20..

Ik ben mee 2 scholen gaan bezoeken, helaas fototoestel vergeten!
Het project heeft er onder meer 'peer to peer' education geïntroduceerd: dus leerlingen van oudere klassen die jongere leerlingen begeleiden/informeren/opvangen omtrent sexualiteit, veranderen van het lichaam etc. Zo werken ze met toneeltjes met liedjes etc., ongelooflijk hoe deze jongen leerlingen spreken over sexualiteit! Details van het hele project spaar ik jullie. Maar het komt erop neer dat België de Tanziaanse overheid financieel en technisch ondersteunt in het bestrijden van de aidsproblematiek via educatieve projecten.

De bedoeling van mijn vaders' bezoeken was voornamelijk om te evaluaeren hoe het project bevonden wordt bij de schooldirecteurs/leraars/councellors/leerlingen om eventueel verbeteringen en aanpassingen voor te stellen. Zo zijn we bvb. een school gaan bezoeken die op een belangrijk wegenkruispunt ligt (-> transportwegen -> camionchauffeurs -> verspreiding aids..).
Vragen afvuren, boeken bestuderen, discussies etc. Nu besef ik echt wel dat als je de locale taal niet kent, je de helft van de zaak mist! Ben benieuwd wat mijn vaders' input zo kan zijn op het verloop van het project. Ze hebben daar in elk geval goed kunnen lachen met z'n grappen tussen de discussies door . (Onder: pa met verantwoordelijken ministerie van onderwijs)


s'Avonds profiteer ik nog heel even van alle luxe op zijn hotel: het zwembad, het restaurant en snel internet. Een fotootje van Lucas opgestuurd gekregen.. wat doe ik hier eigenlijk..



Donderdagnamiddag dan mee op souvenierjacht met mijn vader. Zijn allerlaatste missie, dus ook zijn allerlaatse masker. Ie kan het echt niet laten. En dan weer de afdingdiscussie ;-). Lang verhaal!


De papa goed afgezet aan de luchthaven, nog een laatste zoen van het thuisfront en diezelfde avond een stapke gezet in nightlife upperclass Dar es Salaam, met supergoeie vibes van de band 'Banana zorro'!