Mafia Island

De kerstperiode naderd maar al m'n verlof is opgebruikt. Aan de andere kant, de district-officials met wie we samenwerken in het project zijn allemaal op verlof, en daarnaast zijn er geen speciale festiviteiten gepland in Bukoba voor de eindejaarsperiode.

Ik zag het echt niet goed zitten om in Bukoba te blijven koekeloeren met de feesten, zeker nu niet.

Plan: (goedgekeurd door gelukkig heel pragmatische bazen)
Afzakken naar Dar es Salaam om kerst en nieuw te vieren. Tussenin een weekje naar Mafia Island om te duiken en ondertussen mijn GIS training voorbereiden.

***

Me toch opnieuw in de bus naar Dar es Salaam (18u) geriskeerd (vliegen in Africa is echt wel duur) en op 1 dag in het bedje op Toms' appartement geraakt in Dar! Waw!

De meeste muzungu zijn terug naar Europa nu, maar Jeroen en Gauthier van de BTC niet. Kerstavond wordt in gemengd Europees-Tanzaniaans gezelschap gevierd huize Jeroen.
Op het menu: Kreeft en visragou met brood, salades, pastas etc. Een exotisch kerstmenu dit keer! Met een verjaardagstaart als dessert,




Op kerstdag neem ik dan de vlieger naar Mafia Island, met een plaatsje naast de piloot :-).

***

Mafia? Wel, tijdens het duiken in Zanzibar had ik gehoord dat Mafia Island, een eiland dat er net onder ligt, een paradijs was om te duiken, was voldoende om die vlieger te nemen!

Nood aan een serieuze afleiding nu..
En duiken, it is..



Een klein weekje gedoken, niet speciale 'grote vissen' of zo gezien, (alhoewel, een stingray lag aan de uitgang van de grot waar we door doken, op 30cm afstand!) maar het geheel was echt een weelde aan alle mogelijke vormen, kleuren, grootten van vissen. Je weet gewoon niet waar eerst kijken!

Het gezelschap varieerde: voornamelijk Italianen, maar ook Duitsers & Fransen en een Tanzaniaanse crew ofcourse. De hoofdinstructor, een wat norse Italiaan, runt hier al 9 jaar (!) zijn klein duikcentrum. En nors, ja, maar hij weet perfect waar wanneer te duiken. Soms moesten we zelf om 5.30u opstaan om bij het eerste zonlicht te gaan duiken omdat anders de stroming te sterk zou worden.

Hijzelf heeft hier trouwens ook enkele duikplekken 'gevonden'. En je zou denken dat die per GPS worden gelocaliseerd. Nee, hij meet de afstand tussen andere eilandjes om te weten waar hij juist is op een bepaald moment (varierende getijden mee ingerekend).



Stopover op 'Mange Reef', een zandbank in the middle of nowhere, dichtbij één van de duikplekken, met lekkere lunch in de blakende zon!



Rara, wie zijn hier de Italianen ;-),



Ik heb zelf geen onderwatercamera, helaas, maar wel mijn companen die in mij opeens een grote vis zagen ;-),



Ik moet het stellen met een foto van de vissen op de muur (die we allen gezien hebben op de blueray & schildpad na),




Maar er was meer dan enkel die prachtige duiken..

Mafia betekent letterlijk 'nothing there' in het Arabisch. Toen de Arabische scheepvaarders er op botsten, vonden ze er niets, geen specerijen bijvoorbeeld zoals op Zanzibar, en niemand leefde op het eiland. Het wordt nu bewoond door afstammelingen van de slaven die tijdens de kolonisaties van het vasteland naar Mafia werden vervoerd (om te werken op cocos- en cashewplantages).

Maar ik vind het 'nothing there' eiland een klein paradijs op aarde.

Nu nog steeds is cocos-, cashew en visvangst de grootste (quasi enigste) bron van inkomsten voor de eilandbewoners. Veel meer is er niet te vinden, dat heeft een motorbikerit doorheen het eiland wel duidelijk gemaakt.

Daar waar je in Zanzibar de ene lodge naast de andere vind, vind je op Mafia slechts 4 exclusieve lodges (150-500 USD range), 1 guesthouse in het marienpark, en dan een paar lokale lodges.
Die guesthouse middenin het dorp, op 5 minuutjes van de lodges, was mijn thuis voor een kleine week. Ben er zeer warm ontvangen, de mensen hier zijn zo vriendelijk (!!)

Gaan 'shoppen' om kitenge te kopen (doeken waarvan kleren gemaakt worden) bij de moeder van één van de guesthouse staff; midden in de nacht, onder een hallucinante sterrenhemel, achterop op de motorbike in het donker naar life 'taraab' music gaan luisteren; de lighthouse van de Duitsers gaan verkennen; het eilandje 'Chole' gaan bezoeken waar zo'n 800 mensen leven maar waar geen zoet water te vinden is, Arabische ruines, grote varanen, vleermuizen.. dit is allesbehalve 'nothing there'!

Aja, de trip naar de walvishaaien nog vergeten! Voor sommige mensen de enige reden om naar dit eiland te komen.
Samen met een Duitse, een Keniaan en Spaanse backpackers de walvishaaien gaan zoeken, temidden een storm. 'Now, Jump' wordt er geroepen wanneer je onder water, naast de boot, een enorme (5-6m) schaduw ziet van de walvishaaien!
Mmm.. toch wel wat beangstigend zo'n beest, maar ok, we springen het water in. 'Only watch the big tail, it can hit you under water..'

Op de foto hieronder zijn we aan het snorkelen op 30 cm van de walvishaai! Impressionant? It is.




Een kleine photogallerie van Mafia op http://leen.ncq.be

Rubondo Island

Jeroen, (ex-klasgenoot van het boerekot - nu BTC junior in Dar op een waterproject, small world indeed) komt terug van een reisje Burundi en plande me te komen bezoeken in Bukoba.
Maar eigenlijk wou ik al lang eens naar Rubondo Island, een nationaal park op het Victoriameer, dichtbij Bukoba en ook Jeroen was er warm voor. Dus het bezoekje Bukoba wordt uitgesteld en we spreken af aan het dorpje waar je de boot kan nemen richting Rubondo Island.

Op 3 uurtjes van Bukoba ligt het dorpje 'Muganza', aan de rand van het Victoriameer. Ik zeer vroeg uit de veren en met kleine oogjes aangekomen in Muganza. Nu is Jeroens' bus meer dan 5 uur te laat.
Frusterend? Nee, echt niet, niet deze keer. Het dorpje op zich was al de bustrip al meer dan waard. Een klein dorpje, maar wat een activiteit!

Er wordt vis gedroogd en verpakt,




(t'is altijd opletten met de camera, sommige Tanzanianen willen echt niet gefotografeerd worden, anderen vragen er net om!)



Voor zover ik het verstaan heb gaat deze vrachtwagen richting Rwanda met gedroogde visjes,



En in het hele dorp vind je cassava-verwerkers!

Hieronder een van de huisjes waar cassave gedroogd wordt en verwerkt tot cassavepoeder (cassava = juca, = maniok, een soort knol die hier overal geplant wordt). Buiten ligt de gedroogde cassava,


En binnen dan de machine die er poeder van maakt. Kan echt niet gezond zijn om hier lang te werken (rechtsboven op de foto: tank met benzine, dan de generator en linksonder de man aan het werk met de crusher)



Output = cassavepoeder, verhandeld om er dan cassave-ugali van te maken (een koolhydraatrijke pap van cassave en water)


Ik kom helemaal witgepoederd uit het werkplaatsje ;-).

Jeroens' bus blijft maar op zich wachten dus ik installeer me bij het water met het idee een boekje te lezen. No way, al vlug in gesprek met iedereen, tja, als muzungu kom je niet ongemerkt voorbij hier.. -spijtige is wel dat het bijna altijd mannen zijn die een praatje komen slaan, een meisje of vrouw, daar moet je bijna zelf naar toe stappen-


Rubondo Island is één van de Nationale parken van Tanzania, volgens de boekjes 'one of the most underrated and least visited of all Tanzanian National Parks' -en dat op 3 uurtjes van mijn huis in Bukoba! Het is bekend om zijn ongerept bos, vogels, orchideen en groter wild. Ooit wilde men hier een soort 'Arc van Noah' creeren en vele grote dieren uit de wildparken brengen om ze te beschermen, het plan is echter nooit uitgevoerd op een paar geintroduceerde chimpansees, olifanten, giraffen en antilopen na.

Na wat organisatie krijgen we dan eindelijk de boot van het nationale park te pakken die ons komt ophalen aan het dorpje, voor 100USD jawel, daar zijn die onontkoombare parkregels opnieuw.



Het eiland voelt 'off-the-world' aan. Buiten enkele rangerposten en een handvol bungalows is er niets anders dan puur natuur op dit eiland. Men had ons zelf gevraagd ons eigen voedsel voor het weekend mee te brengen omdat er gewoon niets is. Maar de accomodatie was piccobello in orde, met zelf een grote keuken en kampplaats bij het water!

Een paar heel mooie wandelingen gemaakt met verschillende gidsen, waaronder 1 die echt heel wat wist te vertellen over het gebruik van bvb. sap van bomen om op speren te smeren, over krokodillen, hippos etc. -hippos die we trouwens s'avonds op 50m van onze banda zagen & snachts hoorden, eigenlijk een heel rustgevend geluid dat die hippos maken-

Enkele fotos staan op de foto-gallerie: http://leen.ncq.be, maar hier kom ik zeker nog eens terug voor een langere trek!

Birdwatching Minziro & up to Dar

Terug weekend en met muzungus uit Bukoba op stap deze keer: Jenny & Steve uit Australie en Terry uit de States. Jenny is lerares voor VSO Volunteers, Steve is researcher en heeft een jaar 'off' genomen om artikels te scrhijven en Terry werkt voor organisatie die microkredieten aan vrouwen geeft. Echt heel lieve mensen.

Bestemming: Minziro forest.

Dit bos (25.000ha) , gelegen aan de Ugandese grens op een 1,5h rijden van Bukoba, is een forest reserve bekend om zijn vogels en vlinders (geen nationaal park helaas).
Zo zijn er volgens de boekjes zo'n 600 species van vlinders in het bos, "making it the richest forest anywhere in Africa for butterflies"!

En paden of zo zijn er niet, enkel die voor de houtkappers en dan nog. We reden ernaartoe met de jeep van Steven en dan gewoon ergens van de weg gegaan en een o-zo-dens bos ingetreden. Verder dan 50 m konden we meestal niet, je verliest je weg snel in zo'n dicht bos.



Steve is een birdwatcher in hart en nieren. En dat werkt enorm aanstekelijk! Hij heeft zelfs een ipod mee met de vogelgeluiden, en af en toe, als hij denkt dat een bepaalde soort ergens voorkomt, probeert hij ze te roepen met de ipod. Heel veel geduld nodig, jawel. Een 'vogelwereld' gaat voor me open.

Voor de kenners, enkele soorten die we gezien hebben -op slechts 5u tijd-: Great Blue Turaco, Blue-breasted Kingfisher, Blue-breasted Bee-eater, Western Nicator, Plain Greenbul, Whinchat, Moustached Grass Warbler, Black-throated Apalis, Isabelline Shrike and Western Oriole

Vogels, vlinders, fungi, bloemen, libellen, spinnen, torenhoge bomen, moerrassige stukjes, een bos dat boeit! Zie fotootjes op de fotogallery (http://leen.ncq.be)

******

De volgende dag dan op naar Dar. Bedoeling: Ministeries and Instituten bezoeken om aan GIS data te komen om dan GIS training te kunnen geven.
Ik mocht eigenlijk kiezen, de vlieger of de bus. Maar indien ik de bus koos, laat me dat meer budget voor andere missies. Maar amai, die keuze ga ik niet snel vergeten.

Een busrit die normaal 18h duurt, heeft er maar liefst 2 dagen over gedaan! De "U-bolt" (cruciaal stuk voor vering van de bus) was kapot. En ze zijn maar blijven aandraven met vervangstukken, telkens de verkeerde!!! JEEZES,!

Na 7h (!) van hoop en ontgoocheling, wachtend aan de kant van de weg zonder eten/drinken, krijgen we het nieuws dat we in het volgende dorpje in de bus gaan overnachten.
Ondertussen had het al wat binnengeregend in de bus, had het kindje achter mij er nog een fanta over laten vallen, was de man naast mij echt nors aan het worden tegen het buspersoneel.. nee, nooit meer!

Hieronder (foto) hebben we 7uurtjes in the middle of nowhere gewacht op het goeie vervangstuk, zonder succes. En zelfs al had ik veel geld bij me: hier rijden geen taxis, en die paar bussen die passeren zitten bomvol. Nee, zelf met centjes ook je hier niet uit.



Een slapeloze nacht. De volgende morgen nog een paar uur mogen wachten tot dan eindelijk het goeie vervangstuk was gevonden. En nu blijven rijden héééé!! (onder, verkopers aan het busstation)



In Dar gedaan met bussen, enkel nog bajajis nu! En die springen ingenieus om met benzine in hun voertuigje te gieten,



Uiteindelijk heb ik mijn verblijf in Dar wat verlengd want zag het echt niet zitten om meteen weer die lange busrit terug te doen;

En lekkere etentjes inclusief natuurlijk. Ook 2 jarigen op BTC: Gauthier, net 30 geworden en Robert, net 50! Dat vraagt om een feestje!


In Dar aan de info geraakt die ik moest hebben: basic GIS layers van de Kagera. Nee, niet op de ministeries, dan wel op het IITA (International Institute for Tropical Agriculture) en het Technology Institute van Dar. Gecentraliseerde info is hier naar t'schijnt gewoon niet te vinden, alles gaat via via.

En dan na een dikke week, de terugweg: Opnieuw onderweg moeten overnachten, niet omwille van een panne, maar omdat de bussen uit veiligheid (tegen overvallen) s'nachts niet door het bos willen rijden. Dan maar slapen in een guesthouse, samen enkele mede-passagiers.

Een hostel van 2euro, en dat heb ik geweten! Het zou zowiezo een korte nacht worden (11h-5h vertrek bus) maar de kakkerlakken hebben die nog wat ingekort. In het midden van de nacht een beest over mijn been. BRRRRRRRRRRRRRRRRRRR..
Ik heb nog nooit -niet op mijn hele reis in Azie- in zoiets vies geslapen. Maar feit was dat we om 11h s'avonds toekwamen in een donker stadje, ik een nacht op de bus echt niet meer zag zitten, mijn medepassagiers dit hostel kozen en me zouden wakkermaken om de bus niet te missen, en, dat er geen licht was toen ik de kamer binnenstapte dus misschien nooit gezien hoe vuil het was.

In elk geval, dit nooit meer! Was er echt over.

Het laatste uurtje dan gewoon aan de bus in de nacht gewacht,




Onder, mijn kameraad naast me op de bus, die zich wat over me ontfermde. En die wou zo graag op de foto op het einde, zodat ik hem niet vergeet zeker :-).

Back to work, on monitoring mission

De reis afgerond met een lange busrit, van Arusha (TA) over Nairobi (Kenya) naar Kampala (Uganda), waar Bert de vlieger terugnam. Wat een busrit!

Na nog een klein weekendje in Kampala, waar ik opnieuw bij Ineke (BTC junior) kon verblijven en wat kaas/chocolade kon opslaan, terug naar Bukoba. Met een heel klein hart..

...

Na een paar dagen meteen terug op missie door de Kagera voor een week. Deze keer enkel de driver, Kichemu, en ik. Opnieuw alle projectcoordinatoren bezocht in de districten en de activiteiten gaan opvolgen op het veld.

En t'was echt wel interessant:
-Eerst en vooral, het voedselzekerheid project staat nog in zijn startschoenen en er waren duidelijke afspraken gemaakt op de laatste en daarbij rezen veel vragen bij projectcoordinatoren, dus mijn bezoek kwam op een goed moment;
-Feit dat ik alleen was, zonder mijn baas, maakte dat ik deze keer zelf 'het heft in handen kon nemen' en dus alle mogelijk vragen/issues/challenges kon meten met de projectcoordinatoren (heb het gevoel dat ze met een 'grote baas' minder 'direct' kunnen zijn);
Zelf kan ik geen eindbeslissingen nemen maar wel de info diplomatisch doorgeven en hun tips geven hoe ze bepaalde zaken zouden kunnen tackelen; 'de manier waarop je iets zegt' is hier minstens even belangrijk als 'wat je zegt';
-Daarnaast ook enkel met de driver op pad, dus een hele week Swahili gesproken (geprobeerd toch);

Ik ga jullie niet ambeteren met alle details, enkel wat impressies.

De bananen-cormussen die klaar zijn om verdeeld te worden aan de 'vulnerable' farmers;



Onder één van de weinige districten waar al iets op het terrein te zien is van het voedselzekerheid project: de boerengroep hier koos voor een cassave-quick-win project en zal daarbij een cassavechopper aankopen om de cassave te kunnen bewaren als 'chips'.



En vragen, en discussies, met projectcoordinatoren uit districten, lokale 'extension officers' die boeren bijstaan, en de boeren zelf. Planning is hier toch niet hun sterkste kant, zo ook niet rapportering (!)




De boerin hierboven kwam ons fier haar foto's tonen van toen de bananebomen werden geplant, in bloemetjesstijl ;-),


De leader van de boerengroep is altijd een man (toch al diegene die ik heb ontmoet). Maar t'zijn wel vooral de vrouwen die het werk op het veld doen! (man/vrouw taken zijn hier duidelijk te onderscheiden)



Hieronder, de enige vrouwelijke projectcoordinatrice (op de 14). Gender.. t'staat zo mooi in de projectformulatie als een belangrijk issue om mee rekening te houden, de realiteit is dan toch anders.



En we komen soms op de meest onbereikbare plaatsen met de jeep. Deze boer onder was super fier op zijn dikke kippen, zelf de extension officers moesten kijken hoe hij ze 'managede'.



En dan net daarnaast, het geitenhok (al iets rijkere boer dus),



En de bloemen! Soms is de 'estethiek' ver te zoeken in 'heel wat' (hum), maar bijna bij elk huis, aan elke kleine hut vind je wel bloemen die je verwelkomen.

Een lange reis, puur ontspanning deze keer!

Bert komt me voor een kleine drie weekjes bezoeken, dus de Lonely Planet & Bradt guide worden bovengehaald en hop vertrokken voor een lange busreis naar Dar (16u!) om Bert op te halen aan de luchthaven.

Op onze planning: een paar duiken op zanzibar, een vulkaan beklimming en een bezoek aan de wildparken.

En deze keer heb ik wél m'n goeie camera mee. Een selectie maken was gewoon te moelijk, het volgende stukje zul je moeten lezen met

Fotogallery http://leen.ncq.be

Zanzibar

De ferry op naar Zanzibar: Lekker dineren, white sand beaches en vooral DUIKEN! Die onderwaterwereld blijft zo fascinerend! 'Had je tien miljoen, wat zou jij dan doen..' (ok, ook wel dat feestje) ;-)

Eens terug van Zanzibar zijn we klaar voor de lange -8u durende- busreis naar Arusha. We zien prachtige landschappen vanuit het busraam,


En aan de andere kan van dat raam, een jongen (& meisje) die niet graag de korstjes opeet,



Laat aangekomen in Arusha worden we opgehaald door Jan en Mimi (voor de boerekotters: Jan van Kokokaffee in de Papegaaistraat die hier nu al een 5tal jaar woont). We mogen Jans' huis gebruiken als uitvalsbasis voor de trips. En Jan, die kent natuurlijk de beste en lekkerste plekjes van Arusha!




Mount Meru

Na een dagje op het gemak in Arusha zijn we helemaal klaar voor de beklimming van de Mount Meru. Nee, niet de Kilimanjaro, wel zijn kleiner (4566 m) broertje ernaast, gelegen in het Arusha National Park (start beklimming op 1500m).

De 3-daagse tocht was zwaar, maar FA-BU-LEUS!

We waren met een 12 tal toeristen die op hetzelfde moment de beklimiming begonnen, elk met hun eigen gids, porters, ranger en kok. Wat een organisatie! (ok, het mag wel voor het prijskaartje). Elk gaat wel op zijn eigen tempo naar boven, en dat van de porters lag duidelijk het hoogst van ons allen.

Onderweg passeren we een sprookjes vegetatie, ik laat de foto's spreken (zie gallery)!

De laatste etappe begonnen we om 23h om de top te bereiken net met zonsopgang (6u), perfecte timing van onze gids John.
Extase op de top: de zon die opkomt boven de wolken, zicht op de Kilimanjaro in de verte en de krater onder je, om nooit te vergeten!


De wildparken

Bert is de safari-operators in Arusha afgegaan, op zoek naar de juiste car-guide-programme deal.
Arusha is immers DE uitvalsbasis voor alle safaritours, dus arrangements ten over.

We gaan voor een 5-daagse: 2 dagen Tarangire National Park, 2 dagen Serengeti en 1 dag de Ngorongoro krater in. Het is het einde van het droge seizoen en dan zijn de dieren gemakkelijk terug te vinden rond de rivieren die niet droog zijn komen te staan.
We hebben het echt allemaal gezien: de Rhinos, de cheetas, leeuwen, een luipaard maar ook roofvogels, kraanvogels, mini-vogeltjes van alle kleuren, termietenheuvels, krokodillen,.. We hadden een 'very lucky safari' volgens onze gids. En dan die wijdse landschappen!

Opnieuw, ik laat de foto's op de gallery spreken en jullie warm maken voor een trip naar Tanzania!

De parken, wel, zo'n 17 jaar geleden ben ik hier ook geweest: in de jeep van de oudjes, op het dak zitten zoeken naar de beesten, bukken voor de acacias, niet te dicht bij de dieren komen, wildkamperen..
Nu de safaricar in, een gids achter het stuur met de radio-ontvanger bij de hand om verwittigd te worden waar de dieren zitten, kampeersites waar je ten strengste niet van het terrein mag, de dieren die zelf niet meer omkijken naar een jeepcar, de masai die geld komen vragen als je een foto van hen wil trekken..

De magie van de safari is niet meer.. 'the world became a village' I guess..
Maar de landschappen zijn er wel nog én de dieren, nog steeds in het wild.

En de parkregels? Maar goed dat die er zijn! Nu alleen hopen dat die Serengeti-highway wordt tegengehouden (zie link onder)
(http://www.savetheserengeti.org/issues/stop-the-serengeti-highway/#axzz17kL394Bn)