Bestemming: Minziro forest.
Dit bos (25.000ha) , gelegen aan de Ugandese grens op een 1,5h rijden van Bukoba, is een forest reserve bekend om zijn vogels en vlinders (geen nationaal park helaas).
Zo zijn er volgens de boekjes zo'n 600 species van vlinders in het bos, "making it the richest forest anywhere in Africa for butterflies"!
En paden of zo zijn er niet, enkel die voor de houtkappers en dan nog. We reden ernaartoe met de jeep van Steven en dan gewoon ergens van de weg gegaan en een o-zo-dens bos ingetreden. Verder dan 50 m konden we meestal niet, je verliest je weg snel in zo'n dicht bos.
Steve is een birdwatcher in hart en nieren. En dat werkt enorm aanstekelijk! Hij heeft zelfs een ipod mee met de vogelgeluiden, en af en toe, als hij denkt dat een bepaalde soort ergens voorkomt, probeert hij ze te roepen met de ipod. Heel veel geduld nodig, jawel. Een 'vogelwereld' gaat voor me open.
Voor de kenners, enkele soorten die we gezien hebben -op slechts 5u tijd-: Great Blue Turaco, Blue-breasted Kingfisher, Blue-breasted Bee-eater, Western Nicator, Plain Greenbul, Whinchat, Moustached Grass Warbler, Black-throated Apalis, Isabelline Shrike and Western Oriole
Vogels, vlinders, fungi, bloemen, libellen, spinnen, torenhoge bomen, moerrassige stukjes, een bos dat boeit! Zie fotootjes op de fotogallery (http://leen.ncq.be)
******
De volgende dag dan op naar Dar. Bedoeling: Ministeries and Instituten bezoeken om aan GIS data te komen om dan GIS training te kunnen geven.
Ik mocht eigenlijk kiezen, de vlieger of de bus. Maar indien ik de bus koos, laat me dat meer budget voor andere missies. Maar amai, die keuze ga ik niet snel vergeten.
Een busrit die normaal 18h duurt, heeft er maar liefst 2 dagen over gedaan! De "U-bolt" (cruciaal stuk voor vering van de bus) was kapot. En ze zijn maar blijven aandraven met vervangstukken, telkens de verkeerde!!! JEEZES,!
Na 7h (!) van hoop en ontgoocheling, wachtend aan de kant van de weg zonder eten/drinken, krijgen we het nieuws dat we in het volgende dorpje in de bus gaan overnachten.
Ondertussen had het al wat binnengeregend in de bus, had het kindje achter mij er nog een fanta over laten vallen, was de man naast mij echt nors aan het worden tegen het buspersoneel.. nee, nooit meer!
Hieronder (foto) hebben we 7uurtjes in the middle of nowhere gewacht op het goeie vervangstuk, zonder succes. En zelfs al had ik veel geld bij me: hier rijden geen taxis, en die paar bussen die passeren zitten bomvol. Nee, zelf met centjes ook je hier niet uit.
Een slapeloze nacht. De volgende morgen nog een paar uur mogen wachten tot dan eindelijk het goeie vervangstuk was gevonden. En nu blijven rijden héééé!! (onder, verkopers aan het busstation)
In Dar gedaan met bussen, enkel nog bajajis nu! En die springen ingenieus om met benzine in hun voertuigje te gieten,
Uiteindelijk heb ik mijn verblijf in Dar wat verlengd want zag het echt niet zitten om meteen weer die lange busrit terug te doen;
En lekkere etentjes inclusief natuurlijk. Ook 2 jarigen op BTC: Gauthier, net 30 geworden en Robert, net 50! Dat vraagt om een feestje!
In Dar aan de info geraakt die ik moest hebben: basic GIS layers van de Kagera. Nee, niet op de ministeries, dan wel op het IITA (International Institute for Tropical Agriculture) en het Technology Institute van Dar. Gecentraliseerde info is hier naar t'schijnt gewoon niet te vinden, alles gaat via via.
En dan na een dikke week, de terugweg: Opnieuw onderweg moeten overnachten, niet omwille van een panne, maar omdat de bussen uit veiligheid (tegen overvallen) s'nachts niet door het bos willen rijden. Dan maar slapen in een guesthouse, samen enkele mede-passagiers.
Een hostel van 2euro, en dat heb ik geweten! Het zou zowiezo een korte nacht worden (11h-5h vertrek bus) maar de kakkerlakken hebben die nog wat ingekort. In het midden van de nacht een beest over mijn been. BRRRRRRRRRRRRRRRRRRR..
Ik heb nog nooit -niet op mijn hele reis in Azie- in zoiets vies geslapen. Maar feit was dat we om 11h s'avonds toekwamen in een donker stadje, ik een nacht op de bus echt niet meer zag zitten, mijn medepassagiers dit hostel kozen en me zouden wakkermaken om de bus niet te missen, en, dat er geen licht was toen ik de kamer binnenstapte dus misschien nooit gezien hoe vuil het was.
In elk geval, dit nooit meer! Was er echt over.
Het laatste uurtje dan gewoon aan de bus in de nacht gewacht,
Onder, mijn kameraad naast me op de bus, die zich wat over me ontfermde. En die wou zo graag op de foto op het einde, zodat ik hem niet vergeet zeker :-).
