Het hotel is nu zowat mijn thuis en ik begin de vele staff en de bazen nu dus ook wat te kennen. En meteen uitgenodigd op een trouw: een barmeisje en barman treden in het huwelijksbootje :-)!
In het begin van de avond wordt er gespeeched en gespeeched, misschien wel 2 uur lang! Een kloeke dame leidt de ceremonie (blijkbaar was ze een afgevaardigde van een politieke partij, babbelen dat die kon).
En pintjes drinken, dat is hier een verhaal apart:
In het begin van de avond vragen ze wat je wil drinken. Vervolgens brengen ze je een vaste hoeveelheid van datzelfde drankje voor je aan tafel (in dit geval 3 flesjes per persoon, zie foto onder). Dat is dan voor de hele avond. Op rijkere trouws kan dat zo tot 10 gaan, de eventuele overschot nemen de genodigden dan mee naar huis!
Zelf zit ik aan tafel met de hotelbazen, Indiërs, 'natuurlijk'. Alles maar dan ook alles is hier in handen van Indiërs, echt ongelooflijk (entrepreneurship bij de Tanzanianen is naar t'schijnt ver te zoeken). Nu zijn die Indiërs soms 'halve Tanzanianen', in de zin dat ze hier soms al voor generaties en generaties leven, Swahili spreken etc.
Vlnr: 2 bazen van een visbedrijf (export van Victoriabaars naar Europa), dan een Bengaal die hier een micro-investmentbedrijf heeft en vervolgens 1 van de 2 bazen van het hotel. Op zich allemaal sympathieke mannen, jawel!
Mijn 'kameraad' (andere hotelbaas) staat niet op de foto, maar die is echt super sympathiek.
Het verhaal van deze Indiërs is een verhaal apart, hou ik voor een andere blog-post.
Naarmate de avond vordert worden de cadeaus dansend naar het bruidspaar gebracht.
En dansen, dansen, dansen dat ze hier doen. Fenomenaal. Als er iets is wat ze hier echt goed kunnen..
En dan, na een paar uren van speeches, cadeautjes, dansen, wordt er eeeindelijk gegeten. Een buffet van pilau (rijst met bonen/kruiden), witte rijst, gekookte bananen, kippestukjes en beetje groenten. Simpel maar lekker.
En over integratie van Indiërs gesproken, ze zijn zelfs weg met het 'belly' dansen! En dat is echt niet simpel, ik durf zelfs niet meer proberen in openbaar ;-).
Om middernacht sluit het feest af, en wordt meteen ook alles opgeruimd. De weg terug met het hotelbusje de berg op.. Maar dat busje wou die berg niet op.. de eerste versnelling deed het gelukkig na enige tijd toch nog..
En dan, na een paar uren van speeches, cadeautjes, dansen, wordt er eeeindelijk gegeten. Een buffet van pilau (rijst met bonen/kruiden), witte rijst, gekookte bananen, kippestukjes en beetje groenten. Simpel maar lekker.
En over integratie van Indiërs gesproken, ze zijn zelfs weg met het 'belly' dansen! En dat is echt niet simpel, ik durf zelfs niet meer proberen in openbaar ;-).
Om middernacht sluit het feest af, en wordt meteen ook alles opgeruimd. De weg terug met het hotelbusje de berg op.. Maar dat busje wou die berg niet op.. de eerste versnelling deed het gelukkig na enige tijd toch nog..
Met een ronkende motor, in gezelschap van Tanzanianen en Indiërs, richting mijn bedje..
