Indisch tempelfeest
Vrijdagavond wordt ik door mijn Indische kameraden uitgenodigd voor een tempelfeest in hartje Bukoba. Het is volle maan en 1 van hun vele goden wordt vandaag ge-eerd.
De ceremonie gaat door in een grote turnzaal waar middenin een tempeltje staat (tijdelijk). Overal rondom Indiers (de hele Indisch community van Bukoba is hier zowat aanwezig): Vrouwen en dochters in mooie saris, mannen en jongens ook in deftige hemden.
Eerst krijgen we lekker Indisch eten. Mmm.. weet niet wat ik allemaal gegeten heb. Smaken die ik moeilijk kan thuisbrengen.
En daarna wordt gedanst, de traditionele dans! Mannen, vrouwen en kinderen dansen in een cirkel rond het tempeltje. Ze kennen duidelijk allemaal heel goed de pasjes. En wat later wordt er dan met stokken gedanst.. ik voel me even helemaal in een andere wereld.
Ik was de enige 'niet Hindu' in de tempel, dus viel nogal op (vooral dan ook met mijn broek en t-sjirt tov van de vrouwen in hun mooie saris). Maar ze waren heel hartelijk, ik voelde me een welgekomen gast. Echt vriendelijke mensen..
-Het paste precies niet om hier foto's van te maken, ik voelde me een gast, geen persoon die naar 'iets ging kijken'-
Katholieke pilgrimstocht
Zondag ga ik mee met mijn nieuwe buren (huisbazen) op pilgrimstocht. Geen idee wat te verwachten maar naar t'schijnt komen mensen van heeeel ver ernaartoe (van Dar, van Uganda, van Rwanda etc).
En onderweg naar dat dorpje, een enorme file van autos, bussen vol mensen. Bukoba moet gewoon leeglopen vandaag! Ai ai ai, ik vrees ervoor dat dit een lange dag gaat worden..
Maar als bij wonder lost de file vlug op en komen we -in een overvolle wagen, de hele familie was mee- toe in het pilgrimsoord (nabij de Ugandese grens).
En volk! volk! volk! (100.000 man schat mijn huisbaas, ik heb geen idee hoe ik dit moet schatten)
De ceremonie (met 2 bisschoppen, een hele delegatie aan priesters en 'hulpers') gaat buiten door. Ik versta er helaas niet al te veel van..
Onder (in de tent): het koor;
Tijdens de ceremonie staan er files van mensen die met emmers heilig water komen halen aan de bron onderin. Ja, ook mijn buur gaat zijn heilig water halen.. Dit is zowat het Louvres van Oost-Afrika blijkbaar.
De ceremonie duurde de hele dag lang, jeezes! En zo ongeloooooflijk saai (ik versta er daarenboven niet veel van maar denk niet dat het daaraan gaat liggen).
De vele kapsels die je hier ziet boeien me meer. Misschien maak ik daar ooit een fotoboek van!
En paraplu's tegen de zon: Let op de opschriften: Chelsea.. Obama.. promo-materiaal vanuit het Westen.
Op een gegeven moment krijg ik er echt genoeg van en ga een stapke zetten naar het dorp zelf, waar een hele markt aan de gang is. Ik kom Dionicia (een van de kuisvrouwen van hotel Walkguard) tegen en die is blijkbaar van dit dorp afkomstig. Ze neemt me mee naar haar huis waar haar zussen en hun kinderen zijn.. opnieuw, karibu!
Foto onder (rechts): Dionicia, echt een toffe vrouw! (die hier duidelijk ook populair is)
Onderweg trakteer ik op een 'Michkaki: brochette stokjes met -in dit geval- rundsvlees. Een klassieke snack in Tanzania! En lekker!
(btw: In Tanzania vallen de meeste redenen om vegetarisch te eten weg: de kippen/runderen/geiten hebben hier WEL duidelijk een leven, en de mest van de veeteelt is broodnodig voor de gewassen.. Ik ben hier dan ook een echte vleeseetser geworden :-)
En dan de terugtocht!! Dat was een hel! Helemaal geen systeem op de parking. Het duurde maar liefst 2 uur vooraleer we uit de parking file waren!
